Pani doktor przestraszyła nas, że nie obejdzie się bez cięcia krwiaka na żebrach Trevora, a termin owego zabiegu zbiegał się w czasie z moim zamążpójściem. Trochę to komplikuje życie, kiedy ma się na głowie zorganizowanie wielkiej imprezy dla całej rodziny i wszystkich przyjaciół, w międzyczasie dobrze by było zrobić się na bóstwo, czyli kowal... tfu, manikiurzystka, kosmetyczka i koreczki... yyy fryzjer, a trzeba jeździć i czyścić sączki wystające z brzucha swojego konia.
Już prawie pogodziłam się z myślą, że będzie trzeba go chlastać, bo krwiak wielki, on stary no i nie oszukujmy się, procesy regeneracji nie zachodzą u niego tak sprawnie jak u koni w sile wieku.
Jednak wraz z naszą nieocenioną stajenną oraz moją Przyjaciółką od Rudego walczyłyśmy przy pomocy kremików i maści o cud...
I cud się stał.
Melon dokonał wchłonięcia w zasadzie nie pozostawiając śladu na wielkim bebeszku Trevora. Jedynym wspomnieniem całego zajścia jest placek wygolonej sierści na boku, który również powoli znika.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz